Hayat Dediğin Şey

Kalamam artık diyor vakit tamam
Karanlık çöksün… Gideceğim.
Gideceğim gölgelere karışıp
Issızlığın soğuk ikliminde.
Son yaprak düştü dalımdan
Korkmuyorum!
Nasıl olsa sonu ölüm
Hayat dediğin şey bitiyor sonunda.

Öyle çabuk geçiyor ki zaman
Bu dünkü çocuk!
Büyümüşte… Adamlığın ağırlığına
Omuz atmış… Daha tüyü bitmeden.
Bir lokma ekmeğe uzanmak
Bir parça hayal için…
Heder olmuş bu yolda.
Ne koşabildim diyor!
Anlamsızca mutluluklara.
Ne kapıldım diyor! Çocuksu hırçınlığa.
Kâbusuydu uykusuzluğunun
Uyanıkken acılarına yakalanmak
İsyan günahtı… Gözlerinde eriyip
Bir yalvarıştı… Yanaklarında kuruyan.

Ömürü eriyor bir yaz gecesinde
Bir yudum su içemeden
Yokluğun içinde teni çöl oldu.
Yasaklandı bakmak hüzünlü gözlerine
Vahalar onsuzda mutluydu.

A.İlhan ARSLAN