Deniz Gibi

 

 

 

 

 

 

 

Yıkılsın dört duvar, arasında kalbimi sıkan her ne varsa!
Vurup geçsin gel gitleri! Çekemem artık seni, vaz geç!
Bırak beni! Karanlık, değme içime;
Bir kayanın üstünde diniyor, yosun kokusunda yüreğim
Islanırken ayaklarım, gözüm kapılmış gönülünün ay ışığında.
Yüzün vuruyor denizin şavkı ölmüş koyu maviliğine
Gülüşün düşüyor aklımın sığ sana açık bir kaç kulaç
Derinliği içinde; eriyor yürek, susuyor tuzlu sularında
Dudaklarım ıslanıyor; günahsız, aşkımızın en mahrem yerinde.
Buluyorum kendimi!
Yüreğinde! Nihayetsiz oluyorum, deniz gibi bana her gelişinde.
Altan Ilhan Arslan