Kokmuyor artık dağlarda yaban çiçekleri
Kuşlar sığınmış başka göklere
Orman titriyor ateş ve duman her yerde
Sığınacak bir yer yok ölümden başka
Gidiyor ayakları namlu ucuna.
Serindir ölüm zalimin elinden
Bir an varsın sonra karışırsın sonsuza.
Analar babalar korku içinde
Kanatlarını germişler yavrulara
Zalimin hükmü yakıyor yürekleri
Pusuya durmuş tepelerde hainler.
Toprağa toprak demem taşların erisin
Zulüme yatak olan dağın devrilsin
Verilen kan ve can yaratandan başka
Sen kimsin hangi makamın vekilisin
Su içer gibi kolay alıyorsun canları.
Yüreğim sızlıyor tutamıyorum kendimi
Srebrenica’da ölüyorum, ölüyorum, ölüyorum.
Gidiyor bir cana akıyor mermiler
Katilin elinde ölüm oyuncak
Seyrine bakıyor Zulüme göz yumanlar
İnsanlık ayıbına masal yazarlar…
Patlıyor mermisi, feryatlara karışır duman,
Çekilmiş kubbede acının üstüne
Susturuyor tanrının gür sesini
Şeytanın günü bugün intikamı geziyor yerde.
Adaleti bilmiyor zulümü görmüyor
Bir sesten başka sen nesin
Binlerce masumun sesini duymuyor
Canlar bir vahşete kurban giderken
Sözünü tutmadın sen kime hesap vereceksin.
Ah acılar büyük sığmıyor Bosna’ya
Toprağa saklama üstünü kapatma
Bırak yansın ciğeri canlarımıza yetmeyiz!
Hesabı görülmeyen bir vahşet duruyor
Bu topraktan sana Sırp’la gelemeyiz.
A.İlhan ARSLAN
Srebrenica katliamında ölenlerin anısına adfediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder