belki susacak! Hiç bir zaman, dudak vazifesini bir daha
yapmayacak belki dinmeyecek bir hüzün seli, yaz ortasında yağmur
olup akmayacak belki nazar olup, bakmayacak bir daha gözlerin ve rüzgâr getirmeyecek kokunu, dolmayacak içime
senden 'bu son mu bu oyun bitti mi' diyecek! Gözümün içine
bakarak gözümün hangi damlasına anlatacak, hangi lisan ve
dil içimin sızlayan kalp sancılarına. Ölürüm işte o zaman beni bir tek ecelmi anlayacak. Beni aynadaki yüzüm tanımazken ve ondan geriye
kalan yıkılmışlığın enkazında çığlıklarım var! Utanırım kalbime gömdüğüm emanetine sahip çıkamadım
yar her şeyi kendimde bitirdim soldum yüreğinin
toprağında döküldüm, yapraklarını tutamadım aşkının bitti! diyemedim, son nefes içimden çıkarken senide
içime hapsettim gidişinle tutunamadım hayata.. İç yakan şarkısını uğulduyor sessizlik içime senden
bir an çatlıyor damarları gönlümün, kan damlıyor her
yerimden tek bir nefes bu cana artık hayat vermiyor,
kahretsin! Sensizliği daha nasıl haykırır bu yürek bundan
ötesi ölümdür ölüm... Altan İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder