Âşık bir adamın güneş
vurmuş camına Ne kadar uzaklardan
düşüyor ışığım. Hüznün koynunda
titriyorum, çok soğuk! Isınmıyor kalbim senin yokluğun da.
Mutluluk yalnızlık yolunda geçen Aklını kaybetmek, delirmekmiş. Gizlice ağlayıp, sahte gülüşler İçinde kederi büyütmekmiş.
Tutulmuş dili yok duvarların, konuş benimle! Sessiz kalma ne olur! Kimsesizliğim. Kanayan avuçlarımda giden bir dilek! Dönmeyecek gibi her gün ölüyorum.
Geceyi kovalar gündüz misali Toprağı tırmalayan rüzgâr gibi Mevla’ya tutuşan derviş gibi Seviyorum seni canımdan çok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder