Düş yakamdan,
Yeter dediğim zaman artık sus;
Biraz ara ver boşalırcasına yağma üstüme.
Yeter… Yeter dediğim zaman! Ne olur…
Beni bir kum tanesi gibi süremezsin.
Öfke dalgalarına hâkim ol!
Hicvinde yandı zaten bütün heceler
Söndü aşk sayende tükendi..
Bekleme bundan sonra asla beni
Suretimi hayal bile edemezsin.
Seni saydım düş kırıklığıma
Hiç yaşanmamış bir hayal gibi
Denizin dalgaları gibi geçip gittin artık
Yok, yerin gelemezsin
Sen bende bittin!
Vuramazsın bu gönül kumsalına.
Anladım ki
Düşünmeden çıkılan bu yolda
Yanmak yakılmak şaşırtmaz adamı.
Can acısı çeksende defalarca
Düştüğün yerde kalmamaktır hayat;
Yıkılmadan yürümektir
Cömert olmadan kendine,
Önce başını dikmektir cesaret.
Kendi gölgeni ezip geçmektir.
Senden önce bilemedim
Hayat nefes alıp vermek değilmiş.
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder