Ateş Tarlası

Çorak ve yoz
Topraklar gibi olmadım hiç bir zaman
Susuz bir yaz gibi düşün sen kendini.
O bildiğin ben
İnsanlığın harasında dörtnala bir tay
Düşündüğün topraklarda nal sürerim.
Sen bir okyanus gibi dursan da nihayetsiz
Başı kel bir dağ gibi duran yüreğimin
Kaynayan sularından tek bir damla
Akmayacak nehri sana bir daha.
Yanlış bildin çoktandır beni
Sayende biraz benim inledi!
Her yanımdan bir fasıl acı içinde
Ağıtlar yakarak düştün gölgeme.
Suskunluğum ebedidir sakın korkma
Daha çehresine namussuzluk değmedi.
Bir yüzdü baktığın her gördüğün de
Bu yüzden sana çok aktı cennetten mirasım.

Kemiğe, etimden çektim ben havayı!
Yüzüme tanrının eli değmiş ki
Anam babam sağ olsun
Ne riya nede gururun izi vardı.
Kimi can evine canından yakın
Sanırsan! Dünya gözüne aldandın.
Sen değil! Ben değil! Ötekiler hep haklı!
Ya ben adam değildim!
Ya onlar! Onlardı cennetin emini vede hası.
İşte ben, beni dışında içi gibi
İçini yıkıp geçtiğin
Beni Azur'un mavisinde teni başak sarısı
Çocuktan biraz fazla adamdan biraz küçük
Orta yerinde bir yumru yürek
Ateş tarlasında tutuşmaya hazır!
İçi tane dolu bir başaktım.

Altan İlhan ARSLAN