Bir tek gün bile yüzüme vurmayan rüzgârı
Dağların yücesinden müjdelenen sabahları
Toprağın saçlarını okşayan sıcacık avuçları
İstemem, çekilsin! Tenime yakışır serinliği kışın.
Masum değiliz, anadan üryan kalmadık ki
Cehennemi her gün bir avuç dolusu an gibi yaşadık.
Öyle sığamadık, doyamadık acılara
Zemini bataktan daha beter toprağın üstünde
Kilden avuçlarımıza bir gonca gül koyamadık.
Her saniyesi sağlı sollu ucubelerle kaplı
Her kare sahnesinde hayatın, vahşete uyandık.
Hesabı çoktan görülmüş arzuların karşı yamacında
Keskin bıçak gibi düzü olmayan
Vicdan dağlarında kan revan içinde olmak
Ekilmekmiş dağ gülleri gibi topraksız taşlara.
Buda yaşamak! Seninki de
Denize sıfır kumsala serilmiş
Her tenden bir gül bahçesinde
Ömrü riya içinde günü gün etmekmiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder