Kanını Dolduruyorum

Ezberini tutuyorum üşüyen mum ışığında
Karanlığa vermiyorum ne çok istiyor seni.
Kavgaya tutuşuyoruz, o almanın derdinde
Bense direniyorum, vermek istemiyorum seni.
Kaç kuytu bilinmezim, içimde dehlizlerine
Vuruştukça ikimizin! Kanını dolduruyorum.

Tekin olmalı saatler; ilerledikçe akrep, yelkovan!
Tutuşmalı bir yerler, geceye bıçak gibi sokmalı.
Bozuyorum; sadece, yârime yol ettiğim
Yar diyen bu bağrıma kurulmuş pusuları.
Kaç kuytu bilinmezim, içimde dehlizlerine
Vuruştukça ikimizin! Kanını dolduruyorum.

Bozlak havasında her taşı, kararmış ocağımın
Çıra alevin de, gıcılarını yakıyoruz!
Ekmek; maya tutmuş teknede, sacayak kızgın
''Eli hamurlu karım! Bacam duman tütüyor!''
Göz göze gelip ikimizde öylece gülüyoruz.
Puştluğunda gecelerin çok yandı bu bağrım!
Kaç kuytu bilinmezim, içimde dehlizlerine
Vuruştukça ikimizin! Kanını dolduruyorum.

Altan İlhan ARSLAN