Kanıydık Mutluluğun

Bilmiyorum demenin faydası hiç olmadı.
Şu küçük dünyamız yandı da kül oldu mu?
Yum da gözlerini sor bunu kendine!
Sığmadı hiç bir zaman dar geldi içimize.
Sahipsiz değildik; yer ve gök, ateş ve su!
Olamadık bir beyit, lirik bir şiir gibi.
Düşemedik dillere bir beden küçüktük
Aşkın yatağına alınmadık hiç bir yerde.
Sen rüzgârın kızı ben kanat açmış özgürlük!
Durmayı bilemedik düşlerin ötesinde.
Gerçeğin içinde gerçekten daha özne.
Kaldık çırıl çıplak şaşkın ve korkaktık!
Bağlandık göbekten yazıldık ateşine.
Sonsuzluğun gözleri şuurun sözleriydik.
Okunduk yüzlere, gözlere çizildik!
Sen ve ben aslında...
Denizin mavisi doğanın yeşiliydik.
Aşkın içinde masmavi yanan bir ateş
Kanı yeşil akan şartıydık mutluluğun.

Altan İlhan ARSLAN