Bazen kırılır yüreğim, çekilir sessizce senden
Anlarsın işte sen! İçimde ki tufanı, bilirsin beni!
Kaç kulaç derinlerine düştüğüm kalbinin.
Usulca arzına inerken acının
Değme git!
Yarama el sürme!
Ey yar! Çekil ben den.
Ben, aklının vahasında kendini kaybetmiş
Bir hurma ağacı gibi çöle teslim
Yalnızlığın suyunda eriyen bir tuz gibiyim.
Kandırma kendini ey âşık!
Kendine âşık diyen adam!
Her vakit yüreğine düşecek bir acı ve keder yârin elinden
Tutuyor zamanda senin için bir yeri.
Yalan söylüyor eli aklı bir yerde gönlü bir yerde
Kim bilir kaç yüreği tutuyor
Kaç el eline değmekte.
Bir sana bakmıyordu o gözler
Ve bir tek sana değil di
Yemini bozuldu kirlendi aşk…
Altan
İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder