Kötülüğün Zamanı

İliklerimize kadar battık meniye

Soyutlayamadık kendimizi bedenden

İlk öğretisinde algının öğrendiklerimiz kırıp geçirdi gökleri

Yaşamak için; döngüsünü tamamlayan güneşe

Üstümüze yorgan gibi çekilen geceye

Utanç doldu

Zalimce ve küstah

Zerki için koştu unutup insan, mayasını

Bir kaç damla zevkin tadına bozdu.

Karanlık çöktü artık, kötülük musalla

Aşkın adına; ne çok ses, ne çok söz, söylenir oldu.

İyide çekildi azgınlık ırmağına, kötüler arsızlığa meydan oldu

İmgesel kurallar içinde varlığın kanıtına zıt

Kurallar atandı söz sahiplerinden, tam bir ihanet

Zaptıdır özüne varlığın çağdaşlık yalanıyla

Zapt oldu şeytan, her kim onlara inandıysa.

Ne çok inanır gözün gördüğü, dilin tattığı ve dokunduğuna

Terki değildir hakkın huzurundan, ayrılmış müebbet

ve çalınmış olsun sonsuz bir zaman

Kendi ipine sarılmış olsun

Yitirmiş aklı kayıp krallıkların ülküsünde

Ne kadar hevesli aynı sona

Yakınken caymaz azabı çağırır

İliklerine kadar kötülük içinde insan.

Altan İlhan ARSLAN