Seslenme hiç, dilini tutda içimde ki dertle geçip gideyim.
El etme gönlüme öylece kal, inimde kaynayan derdi bileyim.
Bir kalp kırmadan günü çeviren bugün başı darda olan yüreğim
Yıkılmaya nail bir ev misali fayların üstünde depreme geldi.
Dost!
Akşama gel de sözüm ona yıkalım kalan bu son duvarları
Tozunu alalım her cümleden geçmişe şöyle bir dokunalım
Devrilirsem eğer sana yaslanıp birlikte düşelim uçurumlara!
Geçmiş günler gibi aynı hevesle canı kan içinde yuvarlanalım.
Dost!
Gördüm ki ihanet eden edene hainlerin yuvası olmuş yürek
Herkesin ağzı dönmüş lağıma ortalık adam diye kancık kaynıyor!
Amansız hastalık, hayâsız ahlaktan canı çok istiyor sanki bilerek
Dost bilipte sahip çıktığın herkes arkanda düşman diye geziyor.
Altan İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder