Üşüyor avuçlarımda; son günü, bıraktığın o sıcaklık!
Koruyamadım, bir kuş kadar küçüldü yüreğim.
Kararıyor ufku saran, sislere esir, gözümde bakışın
İnceliyor uzun mesafelerde, kopuyor içimde karanlık.
Kılıç gibi keskin olur, iki ağızlı bir dil, yılan gibi
Ürküten mezar olur, eriyen beden sislere sarılmış.
Ruh gibi, uçup gider! Bana teneşir olur bıraktığın.
Avuçlarıma oturur hezeyan!
Baktıkça ufalır, daldıkça, göz bebeklerim.
Hangi açık kapıya yönelsin, buyursun sessizlik!
Bir nefes yetecek kadar kaldırayım avuçlarımı.
Sorgularım kendimi; ağlamalı yâda dua mı etmeli?
Belki unuturum diye, bir hançerdir onu içimden çıkarmak.
Yaralanırım, can ağlar! Şikâyetim avuçlarıma
Üşüyen tenimde hatır sahibi, giden sıcaklığın
Gelen olsun, sen ol! O gölge, güneşi arkasına almış;
Bekletme! Mezarım üşüyor, saklarım gölgelerde
Gel, tazele sıcağını üşüyen avuçlarımın.
Altan İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder