Soğuk bir rüzgâr esiyor içime izinsiz
Gözlerime doluyor bulutları gökyüzünün.
Çekiliyor mahremine güneş
Kalp kırık, gönlümde bir ateş
Bırakıp, nereye gidiyorsun?
Ne kadar karanlık ve yüksek uçurumun kenarında
Olduğum umursanmıyor, baş başayım kendimle.
Öyle, içimde kıyılıyor can düşmüş kendi derdine
Benimse, kayıplarda onurum aranıyor.
Yürüyor ayaklarım hiçliğe, korkularıma, yoldayım.
Ürkütüp kaçırmak için beni, yıldızlar bile yok!
Nedensiz bakışlarıma ekiliyor varlığın gölgeleri
Yüreği buzdan bir adama,
bu anlamsızlıklar bile çok.
Kokusu sarıyor içimi bir kaç ıhlamur sağlı sollu
Duruyorum;
Derin bir nefes alıp içime, bir an kendime kızıyorum.
Ne işin var be adam! Serinde yürüyorsun, derdin ne?
Soruyorum, buda incitmiyor beni. Öylece kalıyorum.
Soğuk bir rüzgâr esiyor içime izinsiz
Binlerce ok geliyor sanki üstüme.
Her tüyüm bir kalkan gibi dikli, bakışlarım ürkek
Bu savaşın mağlubuyum çoktan ve mezarım karanlık
Aysız, yıldızsız, zifir zindan bir gecede.
Altan İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder