Yanaşma!

Ey aklı şayan!
Bütün derdin aşk mı senin?
Yâda aşk ile sokulmak bir günaha.
Hangi dağa ot oldun ki ne bilirsin sen!
Gülü, gülde ki dikeni.
Çek elini, uzatma ne pis kokuyor!
Yüzün gözünden belli içinde ki is.
İnsanlığın hayrına biraz adam ol!
''Önce; reva ol yabanı gör kendinde
Har olma bilmediğin hiç bir ocağa.''
Bu ne şikâyet karanlıktan!
Sahillere aşina deniz suyuna bakarsın.
Sen! Dilden önce hele öze gel
Peyk-ine girdiğin gölgelerden arın.
O halde senindir olmayacak lütuf
Her dem sende hak ettiğin gibi yanarsın.
Öyle zamansız aşklara yanaşma
Uzandığın gül, diken olur canına.

Altan İlhan ARSLAN