Uzaklarda
Aklımın yetmediği, erişemediğim kadar
Gözlerimi kapatsam da çizemediğim
Her şey çok uzaklarda.
O çok sevdiğim ıhlamurun kokusu
Yüzümü ekşiten eriğin tadı
Dik meşelerin gölgesi, altında uyuduğum
Ve kulağımda yankılanan
Ölmüşlerimin sesi
Hepsi dokunulmayacak kadar uzak!
Ben, el gibi kaldım ortada.
İnsanın kendin de bile
Bulamadığı kendini sorguluyor!
Hiç bir şey tanık değil bana
Hiç kimse beni anlamıyor.
Herkesin kendine dair yalanları
Kendince hesapları var!
Çıkarları içinde atılan adımları
Alınan nefesin verilişi var!
Uzaklarda, benim için biliyorum
Bir yerde yalnız benim için yazılmış
Bir hayat, bir masal yazısında anlatılan
Bir yer var tanrıya yakın
O yer çok karanlık.
Sevmemek, sevememek!
Hiç bir şey eline geçirmiyor.
Son vakitlerinde, çekilirken gözünden
Varlığın ışığı, yüzüne eğilirken anlıyor insan
Bu dünyada hiç bir şey kalıcı değil
Öyle açık iki gözüm, canım çok acıyor.
Bıraktım kendimi sonsuzluğa
Aklıma geçmişi getirmektense
Nasılsa yarın yok, ne anlamı var!
Verilmiş nefesin vaktiyle oyalanmanın.
Herkes yalan! Hiç kimse olmayacak
Dönüp gidecekler beni bırakıp.
O, çok seviyorum diyenler
Tutmayacaklar sözlerini, biraz dalgın
Olacak belki, unutacaklar çok kolay.
Hepsi de bu dünyanın gereği diyecekler.
İnsanın hak etmediği ne varsa
Her şey güzel bu dünya da.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder