Bazan sokaklarda yürürken,sanki bir el dokunur zamana, hissetiğiniz kaybolur gözünüzdeki parıltı söner.İçinizde ki başka olur, aklınız karışırır sanki zaman yaşanmıştı ve bir şeyler tekrar ediyordu gibi hayatın rengi solar.O an ki mutluluk eriyverir içinizden akıp gider.Giden, neydi diye dalarsınız geçmişe aklınız zamanda kaybolur.
BENİ BU MAHALLE BİTİRDİ
Serin ve alaca karanlık tı vakit
Köşe başındayım bir dükkân önünde
Sigaramı yaktım!
Ve öyle derin çektim ki ciğerlerime
Sanki bütün damarlarım açıldı
Bir an başka geldi dünya bana
Ben bu mahalleye hiç alışamadım.
Anladım ki boşa geçmiş giden günler
Şehir büyüdükçe ben küçüldüm
Küçüldükçe şehir büyüdü.
İnsanlar geldi yeni yeni
Diyarlarını terk edip mahallemize
Aş için yeni bir umut ve beklentiyle
Mantar gibi çoğaldı evler boş arsa
Tarla bahçe ot vermez oldu
Kalmadı çocukluğumdaki kuşların cıvıltısı
Top koşturduğumuz toprak saha
Bulamazdık sokaklarda tek bir kız
Şöyle gönlünce âşık olamadım
Gençliğim hayal kurmakla geçti
Mecmualarda gördüğüm kadınlara yanmakla
Tutamadım narin bir el dokunamadım
Şimdi sokaklar cıvıl cıvıl
Her adım başka bir yüz
Ve her yüz bana yabancı geliyor.
Hep ileri baktım aklımda geçmişim
Aynı sokaklarda geçen otuz dört yıl
Bu filmi sarmak istiyor yüreğim geriye
Bu anda nedir bu içimdeki eza
Yalnızlığını görmek
İnsanların geçip giderken
Alakasızlığında ezilmek
El sallayamadan bir öpücük konduramadan
Her geçen gün küçülmek
Beni bu mahalle bitirdi.
Altan İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder