Şiirsel bir bakış

KARANLIĞIN BANA YETER

Karanlığın koynuna sarılıp yatan

Biri varsa eğer kendiyle konuşan

Köşe başlarında hep boynu bükük

Işıksız lamların altındayım ben

Sığınmış gecenin kör karanlığına

Ezilen yürekler canlardan biriyim

Kul anlarmı halden Yaratan görmüyorsa

Öyle soğuk ki gece sokakları şehrin

Ağlıyorsa eğer yüreğim sessizce

Sebepsiz gözyaşı akarmı böyle

Bilsem ki lanetin kaldı üstümde

Sabahı görmesin gözüm kör olsun.

Yeryüzüne indiğinde ilk ışıkları

Gün aydınlığa dönerken üstümüzde

Gölgeler gibiyiz çekiliriz hayattan

Kimlere kalıyor şehrin sokakları.

Ne istedim ki ne gördüm

Ne verdin ki ne aldım

Ben mi diledim sunduğun bu hayatı

Neden gölgelere mahkûm bıraktın!

Sana isyan etmem

Ettirmem bu yüreğe

Acınacak halimden sana hak çıkarmam

Güneşe kör bakarım

Bir damla zevk için

Sana isyan etmem

Karanlığın kollarında

Avuntum bana yeter

Bana yeter karanlığın

Sonsuz boşluğunda

Suskun ve silik yaşamak

Kapısındayım sonsuzluğun

Ve karanlık arkamda

Önümde ulu bir aydınlık.

Altan İlhan ARSLAN

İÇİMDEKİ İSYAN

Işığın hayata verdiği o tat

Bırakmıyor bende hiçbir iz

Koptuğum gibi kalıyorum

Simsiyah bir zamanda.

Sanki kırılacak bir heykel misali

Soğuk ve mat çatlaktı her yerim

Ruhum mazide anıları gezerken

Bedenim çilesiyle kuşandı bu anı

Bir cevap var biliyorum

Geçiştiremediğim

Ne zaman açsam

Hayata bakan bu pencereyi

Kuşların çığlıkları var ufukta

Kızların kaynaşan sesleri

Karışıyor seçemiyorum

Rüzgârın hırçın uğultusunda.

Neden özlemi var hep bir gizemin

Baktığım yer sanki içiyor beni

Ne var ne bıraktım ki geride

Acıklı bir hüzün kaplıyor içimi

Uzansam dokunacak gibiyim

Duruyor bir karış mesafede

Şekilleniyor her geçen an

Yüzüme patlayacak

Tokadın eli.

Bekliyorum

Yaklaşırken hesaplaşmanın saati

Titriyor tenim şuurum gidiyor

Ruhum maziden dönmek bilmiyor

Daldığım yerdeyim çıkamıyorum

Görüyorum

İçimdeki isyanı.

Altan İlhan ARSLAN

Bazan ölüm susmak gibidir.Çok konuşup hiçbir şey ifade edememektense ebedi susup çok şey anlatmak var ölümün suskunluğunda.Belki siz anlamayacaksınız,kimse size sormayacak ne demek istedi,bir şeymi anlatmaya çalışıyordu yaşarken, şimdi sır oldu ölü bedeniyle.Arzuları,coşkuları,hevesleri,bilinmezleriyle yel oldu hiç yaşamamışçasına yok oldu,kul oldu ölümün toprağına.

BENSİZ KALAYIM

Titriyorum Tanrım o kadar soğuk ki

Şehri saran nefesi kör karanlığımın

Yıkıktı içim zaten harabe yeri

Kudretinden geçmiş ahir zamanın

Yaksın benliğimi bensiz kalayım.

Şimdi dalıyor gözlerim zamana

Zinhar karanlık dipsiz korkulara

Tesellisi olmayan bütün acıların

Tadına baktığım iblis’in koynunda

Yaksın benliğimi bensiz kalayım.

Çok üşüyorum titriyorum tiril tiril

Sözcükler yitip gidiyor manasızca

Mana aramıyorum gözlerim akıyor

Bu gözler nereye her kime akıyorsa

Yaksın benliğimi bensiz kalayım.

Ne zaman bir izi kaldı ayaklarımın

Dönüp bakamam geriye ne bıraktım ki

İçi boş karanlık bir azabın

Yakacaksa yaksın ecel ateşi

Yaksın benliğimi bensiz kalayım.

Altan İlhan ARSLAN

Hiç vicdanınızla hesaplaşmayı düşündünüz mü ?Bence bir kez olsun deneyin ne kaybedersiniz.Zaten geçip giden hayatın hangi sayfasına,hangi anına el sürebilirsiniz.Ancak, yapılan hataların kayıplarını telafi etmek için size bir yol gösterecektir.Vicdanınız rahatmı?yüreğiniz sizi yaşatırken, hiç mi içinizde bir sızı yok?Bu kadar mı temizsiniz ve günahsız.Bir kez olsun düşünün içinizdeki arılığı ve insan olmanın verdiği zaafları,işte o zaaflara hiç mi yenilmediniz ?Artık vicdanınızla hesaplaşmanın zamanı geldi.Ya hatalara bay bay yahut günahlara davet çıkar.Ne fark eder yol sizin,sizi tutan yok.İstediğin gibi gidebilirsin, gideceğin o yol bir gün bitecek ve şunu unutma o dakika vicdanın dili olmayacak.

BATAKLIĞIMDA

Bu gecenin sonu yok

Keskin bir bıçak

Duruyor önümde

Hayatımda ilk defa

Bir cesaret gösterip

Yüzleşeceğim kendimle

Kaçış yok korkulardan

Yaşanan her şeyin hesabını soracağım!

Haysiyet ve onurum adına

Gururumu ellerimle boğacağım

Üstüme bulaşan tonla kirin

Husumetle yediğim her haltın

Altından bu gece kalkacağım

Yada

Sabahı görmeyip

Hayatta kaldığım yere dönmeyip

Kirlettiğim mahvettiğim

O canların çığlıklarıyla

Ya kendimi yakarım

Yada dibe vuracağım

Bu kokuşmuş iğrenç bataklığın

Her yeri

Hayatımın kararan her anı

Heba ettiğim yıllar

Yitip giden gençliğim

Arzu dolu heveslerim

En dipte duruyor

Bağışla beni ey yüce yaratan.

Altan İlhan ARSLAN

View technorati.com

realworld