YAŞAMAK

Yaşamak… Oyun gibidir kimine hafif ve alaylı

Oysaki ne kadar zordur yaşamak

Bir ekmeğin çilesidir bir yudum suyun

Azabıdır verilen duyguların kaybı

Mahzun ve keder içinde geçilen

Bir yıl gibidir bir gün belki hiç yaşanmak istemeyen.

İnsan var hayatı yokuşsuz hep inişlerde

Duyguların üstünde bir hayat süren

Alma eyleminin kalın duvarlarını örmüş

Edinimleri satın almak üstüne kurulu.

Ne bilirlerdi ümidi?

Var olmak için tükenilen hayalleri

İçilecek… Yenecek… Tadılacaktı hayat

Hayat coşkuyla çağlamaktı sahipsiz namuslara.

Kirletip geçmekti ücretsiz ve cüretkâr

Alçaktı hayat ikiyüzlü ve riyakâr.

Kiminin çilesiydi gün ışırken dönüp ona bakmak

Bakarken ağlamaktı gözleri yakan ışık

Getirmedi hiçbir zaman ve hiçbir sabah

Beklenen ilahi bir kolaylık.

Her şey yaşıyordu ve durmaksızın akıyordu zaman

Yıldızlar hep duruyordu orada

Güneşin perde çekmesini bekliyor aradan

Hatırlatmak istiyor kâinatın kusursuz

Yüzünü bencil ve kanaatsiz hayatlara.

Var olmanın dayanılmaz ağırlığı var

Mana içinde geçilen her anın

Ağırlığında ezilen yaşamlar var.

Sorumsuz ve sorgusuzluktu mana içinde yeri

Arsızlıktı paylaşmak hayatın özdeşi

Hiç bitmeyecek kapılmışlar bir rüyanın

Bir döngüsüydü yaşamak onlar için zamanda.
A.İlhan ARSLAN