Aklını kaybetmiş
O, hezeyanda… Bütün arzularıyla
Hükümran…
matemi karanlığın
asrından gelirmiş.
Kalu bela’dan beri böyle göbekten göbeğe
Değişmeyecek yazgısı
acılar yazılmış
genlerindedir tabu.
Her kuralı ızdırap… Bir cehennem çalgısı
Varlığının derininde
Kanıyor o gerçek!
Dönecekse dönsün artık boş kâinat
Yıldızlar kararsın yenileri doğsun
Ayrıntılar doyurmuyor varlığın açlığını
Geleceği olmayan
Acıdır hakikat.
Karanlık ruhların varlığı ne olacak?
Kâinatındır şahidi döngüsel atıklığın
Biteceği gündür… O gün kıyamet.
Kuralı tekdir
oda yektir
sen tahtasısın üstünde atılan zarın.
İstenmeyen gelecektir mutlak… Mutlak olan sen değilsin
Sen noktalarısın
cama vuran ışığın
yapay hareketlerisin.
Sen balçıksın vede topraktan
Sen yaşadığını zanneden camdaki gölgesin
Senin hayat dediğin yıldızlı gök kuşağıdır
Yedi rengin türevi gözlerine inanma.
Sanallığın içinde arıyorsan bir gerçek
Hükümran matemin karanlığında ara.
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder