Toplumsal Erezyon Yitirilen İnsanlık!

Hayatı Yozlaştıran Kavram '' İnsan''

İnsanların hayattan beklentileri ve yaşamak için sabit fikirleri olabilir.Bu bile yaşamın haklı nedenlerini haksız çıkarmaz, Bir gömlek daha iyi olabilmek yada en güzele sahip olabilmek gibi saplantılarla yaşayan insanların, yaşam içindeki agrasif tutumlarını görmezden gelemeyiz. En yakınındaki insanları ezerek bir yere varabilmek onurlu bir davranış olmadığı gibi, kendince haklı nedenlerin arkasına sığınmasını bağışlamak'ta onurlu bir davranış değildir. Bu durum sizi ortada bırakacak sıkıntıları beraberinde geticektir. Elbetteki iyimserlik güzel bir şey ama ahmak'lık boyutunda olunca pek şık durmaz. Sömürülmeye müsaitseniz insanların sizin üzerinizden faydalanması kaçınılmazdır. Yaşamak için kendince haklı nedenleri olan bu insanlar için siz sadece araçsınızdır. Bunun dışında kalan terimler ''arkadaş, dost, kadim dost, ahbab...'' gibi sadece araçtır. Eğer siz bunu anlamıyorsanız yada anlamak istemiyorsanız bence olayları bir gözden geçirin. Sizin için olanı dilemekle yapmak arasındaki farkı görmelisiniz. Sadece sözlü eylemler iyimserlikten öte geçmez, beklentilerin doyurulması gerekir. Hayat toplumsal paylaşımların ortak noktası ise ortak noktaların paylaşımını eşitlemek gerekmezmi? Demek oluyor ki çıkarlar söz konusu olunca eşitlik kavramıda anlamını kaybediyor. O zaman hangi noktada eşitlikten söz edilir.

İnsanların söylemleri kadar niyetleride önemlidir. Şayet siz karşınızdaki insan için günlük konuşma diliyle 'O iyi bir insan' diyebiliyorsanız, bu onunla ilgili yargınızdaki eksikliği gösterir. Doğru kavram ise sözlerinden dolayı hakkındaki fikrim kati değil sadece fikir sahibiyim demektir. Bunun anlamı gümüzde insanların, fiillerini ve düşüncelerini saklamalarından yada açık etmemelerinden kaynaklanan bir hipnoz olmasıdır. Aldatmaya ve kandırmaya yönelik eğilimlerin hızla artması, sözlerin; gerçekle bağdaşmayan yalan cümlelerle kurulması, yaklaşımların çıkar temelli olması gibi pek çok neden sayabilirim. İnsan ilişkilerindeki bu ucube anlayış normalizasyon sürecinde kendine bir yol tutturmuştur. Toplum bu sakat zihniyetle donanacak olursa, bizi gerçekten zor günler bekliyor. İnsanların temel ahlak ve toplum ahlakı erozyona uğradıkça yukarda saydığım hastalıklar güçleniyor sosyo-kültür çökmesi kaçınılmaz oluyor.

Neticede saf ve temiz kalb'li insanların üstüne yüklenme söz konusu olacaktır. Nedeni basit; bir kişinin yaptığı kabahattir on kişinin yaptığı buhran, onlarca kişi yaparsa alışkanlık olmuştur, toplum bunada gelir. Buna toplumsal zorlama diyebiliriz. Bir mahallede bir kişi hırsızsa, herkesten kötü muamele görür, üç kişi hırsızsa insanlar çekinir rahatsız olur, on kişi hırsızsa onlara kendileri gibi bakmak zorunda kalırlar neticede tüm mahalle hırsız olur. İşte gidilen noktada budur. Toplumdaki hastalıklar gittikçe büyüyor ve insanlar bir kişi olmak yerine on kişiye uymak zorunda bırakılıyor. Kötüyle kötü olmak zorunda kalıyorsunuz. İyilik ve tüm güzellikler git gide daralıyor, hayat anlamını hak etmediği anlamsızlıklara ve çirkinliklere bırakmak zorunda kalıyor. Tüm bu saydıklarımızın kökünde insan denen bir mahluk var iyiliği ve güzelliği yozlaştıran, temel hakları ve yaşamsal nitelikleri kirleten, kendilerince buna hak diyen mahluklar!