Belki ben yanılıyorum…
Cansız bir gölge oyunuyum kendimi kandırıyorum.
Zaman şeridinde her çizgi ben olmuşum
Bir taşa, bir ağaca ve boşluğa kondurulan noktalar gibi
Farklıyım sesten ve renkten komutların satırında
Also as also then return the page
Yaşadığımı sanıyorum döngüsünde zamanın
Neyin raksıdır bu gerginliğim üzerimde
Biraz relaks biraz sakinlik
Aşırı yükteyim boşalmanın eşiğinde
Benim topraklanmam lazım.
Farksızlığın farkına varamam
Eşitsizliğin enlerinde doruklardayım
Belki ben siyah beyaz eski bir çizgi karalaması
Gırgır olsun diye bir sanat saçmalığıyım.
Bir ışık izdüşümü’dür benden yansıyan
Kandıramam aldatamam kendimi seyredemem
Seyirdeyken gözlerin bebeğinde.
Şekilsizliğim, iğrenç çizgilerin dizgileri ve…
Her karesi ben oluyorum camlarda.
‘’Sinemaskop hadi çevir yeni bir macerayı’’
Düşüyorum perdeye ya bir âşık ya bir berduş
İstemsizliğin dayatması yap her yöne
Yazıldığı gibi tıpkı resmedildiği gibi
Çevir beni
Mutluluk ağlamak ve gülmek uykuysa
Uykusuzluk ölümdü ve kalemdi sırat
Yaşamak bir filimdi simsiyah bir sonsuzluk
Üstüne düşen bir ışık gibi bakışlarınızda hayat.
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder