Beni sen getirdin içindeki korkuların şehrine
Burada yağmur olmuş gözyaşları içinde
Yıkanıyor sokaklar ve yüzler silinmiş.
Tanıyamadım hiç kimseyi ve bilindik değildi hiçbir şey
Öyle korktum ki! senden bile senden ve sen.
Senin olandı burada bana söylediğin, işte benim dediğin
Karanlıkta gezen gölgelermiydi?
Benide katmak için bu garip şehrine.
Seni gördüm! yıkıntılar içindeydin gri bir gölge gibi
Duruyordun bir telefon direğinin dibinde.
Kımıldamadan, ıssızlığın beyaz dumanına bürünmüş
Ne çok korktum senden! seni, sende görünce.
Düşünemiyorum...
Seninle aynı dünyaya bakmayı
Birlikte iki hayatı bir şehirde yaşamayı
Ne ben gri olurum yedi rengi bırakıp
Ne sen aşabilirsin o karanlık dünyayı.
Senin! derin meselelerin var, varlığın büyük dalgalar gibi
Kendini salmışsın karanlık bir okyanusa
Seninle boğulmak için ne yeri ne zamanı.
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder