Gözlerin alışık değil saklama boşuna içindeki kederlerini
Yangını büyümüş kalbin eriyor bu ateşe sen dayanamazsın
Yalnızlığa vurdun mahvediyorsun göz görüyor işte gidiyorsun
Kıymetini sildin koparıp attın dostluğun bütün değerlerini.
Sen bilemezsin bu haldeyken içim eziliyor tükeniyorum
Kendini kendinde göremiyorsun kendini gör bende dostumsun
Bırakmam seni, seni kendine uğratmam matemi gözlerine
Paylaştık her zaman zor günleri sen bensin bende sen
Sen dostumsun.
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder