Bu gece ben, eğer ölmezsem bir daha ölmem…
Vusul etti yüreğimde kahrın sancısı
Kapattım kendimi yalnızlığın uçsuz karanlığına,
Tanrıyla baş başa bir ben bir de içimdeki acı.
Duvarlar! hiç sessizliği bana dayatmayın,
Siluetiniz aynı içim gibi! karanlıkta çekilmeyen
Penceresi olmasa bu odanın kabirden ne farkı var! yaşatırdınız ölümü bana.
Belki diyorum uzaklarda çok uzaklarda bana ait
Beni bekleyen, bir nutfe olsada küçücük bir umut var.
Bilmiyorum… belki… belki diyorum
Şairin derdidir, derdi kendinden büyük
Sırrıdır her kelam gam denizi gibidir içi.
Keşke ben yazamasaydım duyguları
Hiç bilmeseydim mısraları
Damla damla gözyaşını satır satır işlerken.
Ruhumun kabir azabında geçen yalnızlığını
Yazmaktan yorulduğumu kim bilecek?
Yine kapattım bu geceyi sancısı var yalnızlığın içimde
Hiç kimseyi ve hiçbir sesi istemiyor
Bir mermer soğukluğunda kalbim.
Sanmayın bu bir maharet bu bir ızdırap vesilesi
Ruhun isyanıdır dökülen mısra dilidir satır satır.
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder