İşte ben gidiyorum; bir canımı alıp, istediğin olsun senin.
Yüreğim kanıyor, içim kan gölü tanrı bile yok yanımda.
Karardı gözüm dünyam yıkıldı, ahdım olsun bu can senin.
Sen diledin! Böyle olsun, gidiyorum ben karanlığın içinde.
Seni ‘seviyorum’ dediğim andı, vurduğun gibi geçtin benden.
Bir andı o an, bin yıl gibi çektim senden! Yâr bana ölümsün.
Ve geçtin rüzgâr gibi dağıttın, bin parçaya bölünmüş şu kalbimi
Uçsuz, karanlık bir tünelde, kaybettim! Sana bakarken kendimi.
Bir İstanbul masalıymış, aşkın depremi sürüyor bende
Bir hayal gibisin gerçeği kayıp boğazın büyüsü içinde.
Ne kadar küçük düşürdün beni, gerçek seni sevmekti
Bir melek değilsin biliyorum artık sende İstanbul gibi.
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder