Görememek

Ben anlayamadım özümü

Ateş

Toprak

ve Su beni tanıyamadı.

Bir tek havaymış kendinden veren.

Bir ana gibi karşılık beklemeden.

Neden? bilmiyorum boşluğun ötesinde

Bir yumak gibi sonsuzmuş karanlık

İçinden gelirmiş soğuk ve ürküten

Arkasındaki o derin çığlık.

Kan ve can sizindir hiç benim olmadı

Her dakika istediniz! Alın diyemedim

Siz emanet sahibine her gün ve her sabah

Yüzüne güneşle öl diyensiniz.

Canımın özüdür toprak ve sudur tamamlayan bedenimi

Şuuruma göz dikmiş yokluğun bekçisiydi ateş

Nedir? bu benliğime gözümü açtığımdan beri

Her taraftan saldırıp ruhumaydı bu onursuz savaş.

Sefalet gerçek mi? Cefa bana terbiyemi?

Bir özür gibi yaşamak, yaşamak mıydı anlamak?

Neden ben anlamadım anlamak ölmek miydi?

Anladım ki

Yalan olan nefesmiş

Hakikatse toprak.

Hep haklıydı ateş ve yakmalıydı beni.

Su

Çıkmalıydı canımdan,

Damarlarımda

Kalmayacaktı kan.

Dönmeliydim geldiğim gibi o sonsuz boşluğa

Korktuğum tek şey görememekti

Işığa serilmiş kâinatı bir daha.

A.İlhan ARSLAN