Ateş gibidir! bu acılar yakarsa izimi kalır sanıyorsun
Sen rüzgâr ol es buradan bırak beni arkanda
Bıraktığın ateş kül etsin sen git buralardan
Hayalimin ermediği kadar çok ama çok uzaklara.
Öyle kolay sandım ki yalnızlığı taşırım sandım
Sensizliğin daha ilk darbesinde bir hiç oldum
Zamanın ihanetine uğrayan canıma batar gibi
Yalansın işte hayat sana böyle ziyan oldum.
Tutsak ettim kendimi tövbesiz günahlara yazıldım
Sensizliğe kahrettim… İçi boş… Anlamsız dünyamı mahvettim
Eski bir mezar taşının başında sarhoş olmak istedim
Karanlığa sığınan ruhuma yinede ihanet etmedim.
Acaba diyorum! Kendime; bir kez düşünüyor mu beni
Beni! bıraktığı gibi hatırlıyor mu? O an ki halimi
İçimde katlanıyor kederlerim bir hiçmiş gibi yaşanan
Bir yalamış meğer o, sımsıkı sarılıp omzunda ağlayan.
Aşklarda yalan olur, kuruyup yokluğa karışan güller gibi
Meğer yalan dudaktaymış kanmakmış verilen sözlere
Sarhoş oluncaya kadar içmekmiş aşkların bahanesi
Bitecekmiş zaten, kadeh elden kayıp gittiğinde.
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder