Teğet

Hiçbir şey aklıma girmesin hayatın en ince yerindeyim ben.

O hayat ki hatırlarla sürsün yarını yaşatmaktan muaf,

Bu günde vermesin bana bir tebessüm, sıcak bir nefesten tek bir selam.

Karanlık ve rutubet içinde gün ışığının sıcaklığından muaf,

Gözlerimden gitmesin o soğuk ve sonsuz matemin esareti.

Kar yağıyor rüyalarıma oysa ben çöl sıcağında terliyorum.

Çoktan unuttuğum bir şeyler söyleniyor, fısıldanıyor kulağıma.

Sanki hatırlanmak istiyor, artık yeter! Rüyalarıma sokulmayın.

Her şeye bir neden ve niçin ve ötesini sormayacağım hiçbir zaman

Ben sana serilmeyeceğim, hayat! Sen uydun arsızın, nağmusuzun yoluna.

Çirkinlik denince kim gelsin akla, kim kabul eder bunu?

Bir bendim adamlığın yüz karası bulanık akanlara dur diyen.

Oysa ben; içimde ki kıyametin son saniyesinde, son bir nefes

Kaygısını yaşamadan, tükürüyorum işte suretimin o iğrenç yüzüne.

Böylemi olmalıydı, geçmelimiydin yaşamın en uzak kenarından.

Sen teğet geç, ben kalbimin orta yerine saplandığını sayarım.

A.İlhan ARSLAN