Bu Şiir Sana

Aslındalarla başladı temiz bir sayfada, bambaşka bir hikâye

Ne söz yetiyordu ne uzun cümleler anlatmaya, o her şeyiyle farklıydı.

Uzun cümlerle gelindi bir tığ işçiliği gibi oya gibi inceden

Kaderin hakkını vermek lazım, oda atmıyordu tek bir adım

Kendi kadar güzel kendi kadar özel tutuyordu her şeyi.

Suç kalemin değil, ona hükmeden aklı gitmiş bir yüreğin

İçinde patlayan sessizliğe olan öfke, dile vurmayan içselliğin

Söylenecek bütün betimlemeler ve içteki duygunun türevi

Toplasan! Dile bir satır, o da aşkımı söyleyebilmekti.

İçimde sen, dışımda sensiz koskoca bir dünya, farkımda mısın?

İstedim seni çok, zamana boynu bükük içim kan ağlayarak

Sen beni anladın mı? Söyle: bu zalim kader bize ne kadar yakıştı.

Sende beni seviyor musun? Bu hikâyenin içinde, bir defada

Serildim, gözünde bir dağ gibi yaşlı, oysa bir ova gibi genç

Yüreğim yüreğinin önünde diz çökmüş, adı aşktı esaretimin

Bu şiir sana, söylediğim gibi tıpkı senden ne aldıysa

Onun içime düşürdüğü ateşin belki son sözleri, şimdi söz sende.

Ya hep sus! Ya hiç durma!

Bu hikâye bizim, sonsuza kadar sürsün istiyorum.

Yüreğinin denizine bir taş gibi düşüp, aşkında boğulmak!

Layık olduğun gibi seni, bulutların üstünde tutmak!

Yüreğimin en temiz yerinde, aşkımın içinde uyutmak istiyorum.

Ver elini.. Hadi bu söz sukut olmaktan çıksın

Gözlerin, o dakika gözlerime baksın!

Yüreğim bakışlarından akan ateşle yansın, yansın istiyorum.

Ver hadi sözünü aşka! Bu, sana ve bana ait bir yemin olsun.

Mutluluğa uzanacak ellerimizin, şimdi ve tam bu anda buluşması..

Altan İlhan ARSLAN