Çölleri bilirsin! İradenin tükenişine yad olmaz
Geçebilirsin belki
Yüreğinde tutabilirsen sahip olduğun;
Kılıç gibi, zırh gibi ve yakut göklerden inen inanç gibi.
Üstünde seni; ayaklarının bastığı yerde taşıyan
Toprağın gururu gibi, sığınırsan! Hakka eğilirsen!
Görürsün her yerin çöl olduğunu ve onun emriyle
Gözüne akar meclisi yücenin, cennetin vahalarını.
Bir hiçsin! Zerre niyet hak olmaz topraktan
Zapt ol ve sahiplen varlığının yeminine.
Yüreğinde kurulan kâinatlardan habersiz
Can evine kast etme, niyeti beyan kötülükten.
Sana ses verdi o yüce Yaratan! Üstüne laf etme.
Dağları bilirsin! Korkularına yol etti yâda bilinmezin!
Toplasan yüreğin kadar yüksek değil!
Sende anla! Aklın, çıksın makamına hesap için
Uçkuruna sardığın can sana verilen emanetti.
Şu dünya; ayaklarına serilen secdeyi yeminin
İçilen andın, üstüne kuruldu!
Ya terk et! Varlığının hakkından gelemiyorsan
Nefsinin buyruğunda, karanlığın esiri olduysan
Rıza etme o halde sana katık olan hiç bir nimetine.
Sende tövbesizlere katıl ve sıyrıl insanlığından.
Altan İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder