Şimdi sen kendine sevgili dersin
Aşk içinde her şeyi bahane edip.
Bahar gelmiş gibi kapılırsın bana
Yedi renk bürünmüş gökkuşağının
Üstünde uyursun aşka yaslanıp.
Oysa ben sen gibi hissetmiyorum
Duygular üşüyor güz soğuğunda
Titriyor yüreğim içim sızlıyor
Sözlerden gülücük versem de sana
Hiç bakmadığın gözüm hep ağlıyor.
Sana yar demeyi ne çok istedim
Sen ne sandın bu küçük oyunları
Aldırmadım, sana hep uyan oldum.
Sen çocuk kaldın aşk büyürken
Yüreğim seninle çocuk kalmadı.
İstersen dudak büküp kızabilirsin
Bana çok büyüktün diyebilirsin
Cesaretim yoktu elimde değil,
Tenine dokunmak beni korkuttu
Ama ben demeden gidebilirsin..
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder