BEDEL

Geceyi katmışım önüme;

              arkamdan kovalar, mahpushane geçmişi.

Burnumda kalan keskin bir koku

                                   küfünden!

                                   yırtılır göğüs kafesim.

Gölgeler dolaşır bu sokaklarda, ben ise bir korkak

                                                  doğranır cesaretim.

Kör bir kurşunun misafiri olurum elbet,

                                                  bilirim ki ben;

                                                  kan tutar beni.

Sürmem! Dilime barutlu, tetik gibi sözleri

Ateş ve dumanlı, süzmem bu gözleri

Almam üstüme hiçbir duygunun katlini

Bilirim ki ben

Aşka ferman olacak;

                      kalemi tutan, el değilim.

Her lambanın altından geçerken mutluyum!

Gölgemi bir hain gibi tutan, geceye inat

Başımı kaldırıp bakarım,

                          selamlarım,

                          merhaba eder!

Yine, ürkek ve korkulu boynumu eğip

                          karışırım, geldiğim karanlığa.

Adı akrep, kod adı: tenhada pusu atan!

Sürülmüş alnıma hiç çıkmayacak kanlı bir leke

Her haltın satırlarında cürümü aranan

Dünümü vurmuşum, sövmüşüm, saymışım

Bana haram edilen geçmişe hasım gibi

Birinci dereceden katilim diye.

Denir ki: duygusuz, hissizliğe meyilli

Toplumdan tecritli, günahı depreşen

İçine beton dökülmüş nabız fakiri

Görüntüde bir adam oysa bir gölge

Derler! Nasibi olmamış adamlıktan.

Ben, sevmenin savaşında bir âşık

Anlatamamış kendini

                      kurşun yemiş canına!

Her kurşunun hakkını soran, bedellerin gıyabında

İdama baş koyan sevmenin sarhoşuyum.

Altan İlhan ARSLAN