Gülmesin, varsın o güneşin yüzü bile
Karanlık çaredir bilki asırların küskünlüğüne.
Biz mezarların toprağına konmuş cansız kelebekler
Kuzeye bakan yamaçların üstünde eriyen
Birer çiğ damlaları gibiydik.
Etmesin lafzını tek bir kelime
Soluğundan akmasın içine bir tek cürüm.
Yâd etmesin iadesi olmayanın
Kalbimi, aklının içinden çıkar!
Çıkarı olmayanın evinden geldik.
Hor görmedik, ömrü tamam ederken
Biz ömürde acıyı da tavaf bildik.
Sırtında hançer yarası, dilinde şükür
Haine eyvallah edip boyunda büküp;
Gururu terki beden ile bataklığa sürüp
Böyle karanlıktan musallaya geldik.
Zaman sözüydü hakkın susmayı bildik
Her acının, her derdin ve her kederin
Karşısında duran bentler gibi
Okyanus gibi akan öfkeye dayanmak içindik
Vurup giden birkaç zalim ne ki
Biz güneşten sıcak acılarla ezildik.
Sözümüz çıkan canlarımızındır
Dil susar bizde
Ten dediğin ne ki!
Sözü, mekânı sonsuzdadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder