Gel, yıkan! Seni pasak içinde bırakan dağlardan utan!
Ekinli tarlalarına kan süren vahşetin omursuz cürümüne
Yangındır; onurdan ırak, akıldan uzak!
İçine oturmuş karanlığın haddi olmayan
Attığın o her kurşun, hesap olup dönecek bir gün gözüne.
Sinsidir pusularda, kumpasın ölçütleri
Her adım düştüğü yere, senindir günahkâr iz.
Gül kokusu olmayacak namludan sana
Üstüne sirayet etmiş her alçak pusudan bir his.
Gel, yıkan! Hakk’ı izan et, günahlarından arın
İhaneti gütme, ayrıl tasmalarından.
Sana da Rahman bana da ten kadar yakın
Tövbeye gel, hatır et! Arın günahlarından.
Kurşun yakılan yere çiçek verilmez
Haini tutmaz bu dağları vatanın
Önce sadakat etki bu toprak hakkıyla sana da sahip
çıksın.
Altan İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder