Hiç bir şey duru değil!
Hayatta acılar rahat vermez insana.
Bir yerden vurur yüreğine kapılırsın
Bir defa düşersin ya kucağına.
İşte...!
Hevesi kaçar yaşamın yüzün karışır hüzünlere
Kurtulamazsın içinde ki gizli bir eldir!
Bir hükümran gibi doldurur ya kalbini.
Gölgeler içinde solar da ümitlerin
Çekilir içinden sıcaklığı yavaşça.
Oysa
Çoktan.. Benim içimde gün batmıştır dağlara.
Dil konuşur ya mantık haznesinden!
Var olan son hecelerini atar yüreğinden.
Kendinle kalırsın baş başa, susarsın!
Ağlayacak bir hale düşer de
Kahrından, bunu da beceremez insan.
Ahh…
Çek yüreğin küreğini okyanus da
Ölüm gibi engin bir denizdir orası
Ansızlık öğretir, zamansızlık, haksızlık!
Karartır güneşi soğutur da havayı
Kâbusu çağırır, anlarsın!
Çürümüş tahtalar gibidir kaburgaların
Daha ilk dalgasında dağılacak
Zavallı bir yüreğin varda
İşte acı olan da bunu anlamak.
Başımı koyacak hangi dizde bıraktım aklı mı?
Hangi yüreğin kaçıncı kilometresin de.
Giderken kendimden aklımı istiyorum!
Yarım ölmek yakışmıyor seven adama.
Ey adam! Sus şimdi sırası değil.
Gözlerin de söndür ateşini, yüreğin taşıyamaz
Bu kâbus ulaşmasın, o çok çekti.
Nefesin çıkarken tanışır nasıl olsa
Neden demeye zamanı kalmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder