Şahadetine Kendimi Kurban Ederim

İki yakası ayrı duran karalar gibi
Hüznün suları aramızdan geçiyor.
Uzaklaşıyor, zaman çekiyor seni
Toprağın benden, canımdan gidiyor.
Yazgısı kedere meyil olmuş, içerlediğim
Şahadetine kendimi kurban ederim.
Destursuz değil bu hayat, her anın
İlahisine boyun büküp buna ben kader derim.
Köpüren suyun rüzgârı var denizi sarmalayan
Deli akan ırmağın bulanıklığı
Ağaçları koparan toprağından, o fırtınanın!
Dili yok gibi boyun eğmesidir, her şarta.
Kader deriz, aslında sırası gelmiş gibi
Çaresizlik bildiğimiz
Her koşula boyun eğer gibi
Kendini ucuz değerlere yakıştıran!
İçimde ki kaosun depreminde o insan ben değilim.
Öyle acı ki iki yaka gibi olmak
Yanmak, kaderin avucunda ayrı
Bakışları kenetli bir yar olmak!
Seni götüren kadere emrolmuş, içerlediğim
Şahadetine kendimi kurban ederim.

Altan İlhan ARSLAN