Şarkılarımız
varoşlarda sokaklara çıkmalıdır.
Şarkılarımız
evlerimizin önünde durmalı
camlara vurmalı
kapıların ellerini sıkmalıdır,
sıkmalıdır
acıtana kadar '
kapılar
bağlı kollarını açana kadar...
Biz anlamayız
tek ağzın türküsünü. Her matem gecesi
her bayram günü, şarkılarımız
bir gaz sandığını yere yıkarak
sandığın üstüne çıkarak
kocaman elleriyle tempo tutmalıdır.
Şarkılarımız
çam ormanlarında rüzgâr gibi bize kendini hep bir ağızdan
okutmalıdır!!.
Şarkılarımız
ön safta en önde saldırmahdır düşmana.
Bizden önce boyanmalıdır
şarkılarımızın yüzü kana..
Şarkılarımız
varoşlarda sokaklara çıkmalıdır!
Şarkılarımız
bir tek yüreğin
perdeleri inik
kapısı kilitli evinde oturamaz! Şarkılarımız rüzgâra
çıkmalıdır...
Lambayı yakma, bıraksan bir insan başı
düşmesin pencereden kara. Kar yağıyor
karanlıklara. Kar yağıyor ve ben hatırlıyorum.
Kar...
Üflenen bir mum gibi söndü
koskocaman ışıklar.. Ve şehir
kör bir insan gibi kaldı
altında yağan karın.
Lambayı yakma bırak!
Kalbe bir bıçak gibi giren hatıraların dilsiz olduklarını
anlıyorum. Kar yağıyor
ve ben hatırlıyorum.
Nazım Hikmet RAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder