Uğuldama Be Adam

Her şeyin, yalan olduğu bir an gibi gelir gözüne;
Soğuk bir kış günü gibi için yanarken titrersin!
Çekilir semaya, içinde ki yok denecek kadar az
Yaşadığın o anlar bir kaç dakika bir kaç satır etmez.
Tutamazsın, çok ağlarsın içinde acıların azalmaz.
Düşlerin yıkılır da kimin umurunda olur, boş ver be adam.
Alda git canını! Sürüklensin ömrün sen nefes alan!
Bu sokaklar da yürümüşsün, düşmüşsün!
Gururundan kime ne!
Kim olduğun önemsiz, bu böyle bir zaman.
Zamanda tükenmiş bitmişsin çok ağlamış ve yanmışsın.
Boşuna!
Boşuna dolaşma sokağında aşkın
Yana yana adımlama, hayat daha ağır ve daha çok karanlık.
Daha çok dertlerin küfesine, neler neler koyar ortağın olur yüreğine.
Bir kirpik kavuşur kirpiğe, kırışır alnın! Acın var!
Taş değil içinde ki suskun duvarlara hiç benzemez
Kimse anlamaz halinden, anlamaz be adam!
Böyledir; acılarına boy vermek sonsuzluk denizinde.
Kahrından, kederinden içine çekmek bir cigarayı
Ömrü tüketmek, ölmeyi bakışından silip ciğerinden istemek!
Uzaklaşan bir gemi gibi hayata veda etmek
Ardından silinir izlerin bir kaç martının çığlıklarıdır
Duyacağın bu veda da
Kimse sana el sallamaz.
Sessizce çekil, uğuldama be adam!

Altan İlhan ARSLAN