Uzaklaşıyorum

Martıların kanatlarını rüzgâra açtığı vakit

Çimenler ıslak, hava mahremli bir hüzün kokuyordu.

Alıp başımı öylesine içimde ki patikalardan

Yalnızlığa doğru bir yol, önümde belirsizlik!

Arkamda büyük bir dağ gibi böbürdeyen

Hiç bir artısı olmayan koca bir hiçlik

Her duyguya filigran olmuş, geçmişim duruyordu.

Arada bir kaç serçenin sabah şarkısı

Elinde süpürge, ihtiyar emeklilerin temizlik telaşı

Ve işe yetişmek için koşturan bir kaç adam.

Yollar tenha, geçtiğim yerlerden biliyorum.

Uyuyordu şehir ve çokları ten kokusunda

Yumuşak bir dokunuş; 

Sıcak bir koyundan uyanmak istemiyordu.

Sağlı sollu sarnıçlardan düşüyordu gölgeler

Çatılar serin bir akşamın gerginliğinde

Günün ilk ışıklarıyla buğulanmış

Perdeleri kapalıydı camlarının

Henüz dünyaya göz açmamış

Sakinlerine, uyumayı telkin ediyordu.

Bu benim seçimim, bu yol nereye çıkarsa!

Öylesine, nedensiz, düpedüz, zikzakları olmayan

Kendimi geride bırakıp, aslımı arıyorum.

Başka suretlerde, başka gölgelerde ve başka seslerin

Arasından geçip, şehrinden uzaklaşıyorum.

Altan İlhan ARSLAN