Yaklaşmayın bana; çekilin, uzak durun!
Işık düşmez derin, bu kör kara kuyuları
Taşları çok soğuk, karanlık bir suyun
Dibinde kurulu, mahlesindeyim.
Geçmem bir daha taş yollarını,
bir
daha,
bir
daha,
Yıkılsın gitsin arkamdan dünya.
Umurumda değil hiçbir sokak,
evde ses
yokmuş!
Suyu akmamış çeşmeler, bulutun yağmamış
Tanımam!
Cehennem dibinde, bir yerlerdeyim.
Varlığımı saran bakışa girecek,
kurumuş
balçığa ders verir gibi
soluğum
çekilmiş, canım çıkmış
Gölgeler şehrinde bir ölüyüm ben.
Her gün ayrı bir günaha doğarken güneş
Kaç günahı devreder gecelerinden
Unuttum,
unuttum,
batsın bu
dünya.
Yıkılsın kahrımdan lanet şehirler.
Gözlerindeki o, hayat ışığına
otursun,
kurulsun,
kara gün!
Geceden uyanacak günahla, şehirler dökülecek
Kara kuyuların suyunda, acıdan inleyen
Gelecekler zincir gibi bağlanmış birbirine
Çığlık çığlığa korkak leşleri.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder