Olmasını istemediğim her ne olduysa
Uykusuzluğuma vuran taşıdığım sancıyı
Vücuduma yayan bu garip gerçek
Yaşadığım her dakika içimi ağlatıyor.
Her şey gibi uyumakta bahane
Uyumasak ta olur ağlanacaksa gün ortasında
Karanlık gölgelere bakmaktan usanç duymayan gözlerim
Metal yumağı gibi sarmış hislerimi eziyor
Gerçeğim damla damla her dakika
Ezildiği kadar kan kaybediyor.
Bu gece erinmiyor söylemediğim kendime
Sakladığım hayat parçalarımı makaslıyorum.
Ben nasıl bulandırdıysam içtiğim suyu
Bardağım kirli tutuyorum ellerimde.
Ne bekliyorum sanki durulacakmış gibi
Kendimden ısrarla ne istiyorum
Bu kadar yüklenip kendimi aşındırmak
Son durağına mahremsiz günahların omzunda
Uçarcasına gözlerimi her kapatışımda
Bir hınç aranıyorum aldatıldığımı sanarak
Sanmaktan daha ağırdır yaşanan gerçek.
Kadın aldatır teni açıktır rüzgârlara
Her dokunuşun hazzına bir bayır gibi çıplak
Bir haktır hazzını boşaltan o rüzgâra kapılmak
O rüzgârdan da nefsi bulanır ve kadın yine aldatır.
Sen uyuma zaten çok uyutuldun
Şişen gözlerinde gerçeği saklamış kirpiklerin
Her şey gibi uyumakta bahane
Ben çekiliyorum kirpiklerimin arasında
Âdem babamın ayakuçlarına kadar!
Bir damla gözyaşına uzanarak
Her gün böyle uyuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder