Gurbetten, uzun yolculuk etmiş, dönüyordum.
İstanbul ufuktaydı...
Doğrulduğumuz ufka giderken...
Sevdalı yüzüşlerle, yunuslar yol gösteriyordu.
İstanbul ufuktan, simasını göstermeden önce, kalbimde göründü;
Özlentili kalbimde bütün çizgileriyle.
Bin bir kıyı, bin bir tepesiyle, bin bir gecesiyle.
Yıllarca uzaklarda yaşarken,
İstanbul’u hicranla tahayyül, ediyordu.
Yer kalmadı beynimde hayale.
İstanbul'a artık bu dönüş son dönüş olsun.
Son yıllarım artık
Geçsin o tahayyüllerimin çerçevesinde.
Bir saltanat iklimine benzer bu şehirde,
Hülya gibi engin gecelerde,
Yıldızlara karşı,
Cananla beraber,
Allah içecek sıhhati bahsetse...
Bu kâfî...!
Yahya Kemal Beyatlı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder