Hayatı Anlamak

Tutsam bir ucundan mânâyı
Yitirilmiş
Anlamsız hayatımın.
Rengini kazanmak uğruna savaşsam
Değerini bilmediğim unuttuğum o benliği
Karanlığın elinden kurtarsam
Yorgunluğuma saymayacak belki kader
Her gün bir bela verecek üstüme
Kâbusa dönecek bir acıyı unutmadan
Bir başka yaram deşilecek.
Hazırmıyım ben… Hiç bilmiyorum!
Bir aziz ızdırabında geçilecek günler.
……………………………………...
Ne zaman boyun eğdim! Tanrıya
Şuurumun açık olduğu tek bir an
Dudaklarımda iki kelime
Yüreğimde bir serzeniş oldu.
Yangın yeriydi arkamda bıraktığım
Gözyaşlarıydı kırıp geçtiğim
Akıllarda kalan sorunca söylenecek
Bin bir küfür duyar gibiyim.
Ben ne yenik düşmeliyim bu duruma
Nede boyun eğmeliyim
Pişmanlığın üstüne oturmuş
İçimdeki o sonsuz karanlığa.

Hayata hiç bakmadığım bir yerde
Bir zamandayım
Duymadığım sesleri alıyorum artık
İşitiyorum hayatı
Sabrını görüyorum suskunluğun!
Erdemini bir çakıl taşının.
Huzur içinde tamamlıyor kâinat
Katlanıyor hükmüne anlamın.
Kendimi koyacak bir yer bulamıyorum
Sığdıramıyorum! O kadar büyük ki hakikat.

A.İlhan ARSLAN