İnsanın kendisini yargılamak gibi bir lüksü yok! ancak hesapsız atılan adımların, ölçülmeden söylenen sözlerin ve kırgınlıkların, geriye dönük telafisinin olmayacağını hiç düşündünüzmü? Karşınızdakini neden kırmalısınız ki? Bundan ne yarar elde edeceksiniz? Belkide bir daha hiç karşılaşmayacağınız veya bir daha görüşemeyeceğiniz bir uzaklaşmadır bu. Sonuçta sevdiğiniz, saydığınız değilmidir o, ne için kırmalı ve anlamsız bulduğunuz her cümleyi haklı saymalısınız. Bir değermi elde ettiniz ki çekip giderken gururunuz incinmesin, belkide pişman olacağınız bir yanlışın geriye dönüşü olmayan bir gidişidir bu. Ebedi bir iz bırakmak istiyorsan bu pozitif bir enerjiyle olmalıdır.
Kendini eleştirmeyi bilmeyen insanların, kaybedeceği o kadar çok şeyleri vardır ki bu yüzden sahip oldukları şey pek azdır. Karşındakini rencide etmeden evvel ben bunu bir kez daha düşüneyim diyebilen erdem sahibi insanların geride bıraktıkları sadece sevgidir. Yaşamın bundan daha değerli bir istemi varmı. Zamanın her anı beklenen ve arzu edilen bu duyguyu hak etmek evvela onu etrafa verebilmekten geçer. Siz, asla karşınızdakini kırıp geçenlerden olmayın, bırakın o sizi kırıp geçsin, içinde hiç tükenmeyecek bir suçluluk duygusunun tezahür ettiği o an belki de bu andır.
Özrünü sunamayacağın, o derin pişmanlık halini yaşamak istiyorsan eğer düşüncesiz ve anlık kararlarla, her zaman olduğun gibi devam et hayatına. Bir gün mutlaka pişman olacağın o an geldiğinde keşke demenin yararı olmayacak. Unutmayınız ki döndüğünüzde ne bulacağınız değil giderken ne bıraktığınız önemlidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder