Hiçbir zaman dinlemedim, saygı duymadım kendime.
Usulca sokulan; nispetsiz, acınası hallere düşmedim.
Bir yalan gibi düşen yağmurun sahte serinliğindeyim
Gözlerim! Damar damar inanası görmüyor hayatı böyle.
Bir masal tadında uydurdum; bir yaşam, acılardan kendime.
Gülmek yalan olmuş hiç tebessüm etmemiş gözlerim
Tek bir an! İçim ağlamazsa, adım batar yeryüzünden evvel.
Gülmüyorum yarattığın andan beri… Yağmurda, yürüyorum sırılsıklam.
Belkide diyemiyorum, bir seçenek yok acınmak günah şerhinden
Tövbesizlerin yolunda, gidiyor hayat sunuyor gül bahçelerinden
Merhamet yüreğimde son bir buğu ruhum fışkırıyor yüreğimden
Yağmurun ilaç değil, gök gürültüsünde bir ben ağlıyorum birde ben.
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder