Duramam, gitmeliyim vakit geldi, hiç sormadan yüreğime.
Tıkayıp kulaklarımı bu anı çıkartmalıyım aklımdan.
İçimde ki felaketin gölgelerinde eziliyor bu son yarısı
Geberiyor bağıra bağıra darağacında bütün cümleler.
Bir karanfili temsil etti bütün hayallerim,
Taşlı kaldırımlarda geçti;
Altı delik ayakkabı ve her gün yıkadığım aynı çorap
Beni alıp götüren, merhametine sığındığım kaderin
Yoluna hep düştüm, belasına girdim, kendimi düşünmemekten.
Hiç çıkamadım, karanlığın orospu kokan koynundan
Hayatım yedi sekiz olmadı hiçbir haftam, günlerim buçuklu
Kaçmaktan yoruldum ya sen beni yada ben.. Ben
Sevişeceğim düşüncelerin yatağında, sana acımadan!
Gireceğim sonuç bölümünden hiçbir nokta koymadan
Nihayetsiz bir cümle kuracağım, seni alçak ve rezil!
Kalacaksın! ya ben şerefsiz ya sen şerefinle kalkacaksın
Altımdan akıp gideceksin, karanlık bir ırmak gibi
Beni unutacaksın…
……………………………..
……………………………….
Nereden girsem, yolun hangi sokağından
Gözlerimi nereye çevirsem, insan giymiş üstüne
İçi pislik yiyen mahlûkat! Tövbesiz, isli ve kir
Çamurdan ziyade, katransı ve karanlık!
Hem dişi hem erkek, düşmüşler yeryüzüne.
Ya ben seni ya sen beni terk et!
Karanlığa göm beni yâda ışığınla kör et.
A.İlhan ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder