DivShare

31 Ocak 2011 Pazartesi

Karanlıkta Kalmak


















Tadında kalmadı, bir yudum su gibi akıp geçti hayat.
Yenildim mi? Düştüm mü? Yaralı can haliyle toprağına.
Her yöne, çevirsem de bakışlarımı… Görebilir miyim?
Neredesin? Sonsuzluk sahibi, aramıyorum hiç merhamet.
Biçare, dönüşsüz bir yoldur! Verilen cana bir hükümdür.
Ömrünü tamam etmek ne olursa olsun, yalan etmemek,
Kalkmaktır ayağa, yolların bataklığına gömülmemektir.
Biliyorum ki, kahrımdan durmadan geçip gitmeliyim.
……………………………….
……………………………….
Gün ışır, en taze umutla yeni bir gün bir buse gibi akar
Hayatların canı gelmeden daha kuşlar sabahı müjdelemeden.
Bir tırnak ucu kadar mesafede seçilecek vebalin sabahlarına.
Her şey yolunda gitsin ister iyilik güzellik olsun manada.
Diliyorum ki, emri ilahinin bütünlüğü tecelli etsin kâinat.
Hiç! Çekme dirayetini en acı saatlerimde bir nefse mağlup etme beni.
Ne etin cazibesinde… Nede altın suyuna batmış hayatım!
Anlamsız bırakılacaksa ve içi boş karanlıksa bakışlarımın…
Bu, benim suçumdur ama günahım değildir asla.

Işıktan, ne kadar fazla karanlık! Hükümran, sonunu saklıyor.
Ne saklı ardında bilmiyorum, bilsem de önemsiz.
Daha kaç perde kalkacak bu uzun ve girdaplı yolda.
Aklımın içinde dönüyor kâinat bir topaç gibi, içe doğru bükülüyorum.
Sonsuzluk döngüsüdür ikinin toplasan üç etmez.
Çarpsan da manayı hakikat böler karanlık siler geçer
Işıktan korkmayı öğrendim, karanlıkta çok uzun kaldığımdan.

A.İlhan ARSLAN

Hiç yorum yok: