Hüküm Zamanı

Kim masum!
Çekilir içine, yüzüne düşen gölgesin de
Hayatın, ayak oyunlarına
Dudaklarına değen haramın!
Tüketir, tadını aldıkça.
Ciğeri çürür
Aklı nice lüks ile Şahan
Altın kaplı hayallerin
Provasını yapar, yapar dururken!

Kim haklı?
Aranmayan kimdir!
— O kim ki
Yaşamak için ezilecek, zavallı mıdır?
Umur değil, hükmünü koymuş
Hesap tutmaz, acınası değil
İnsan sayılmaz!
Duygusuz, yüreksiz, cansız denilmez
Bir meta gibi görülen
Bir taş gibi üst üste dizilen duvarlarız.

Ahir zamanların kustuğu ne varsa
Toprak bize ondan
Gül çıkarmadı.
Bu günahları, okyanus karanlığında sular mı sakladı?
Yok etmeyi ne çok istedik
İstedikte tanrı vermedi mi? İradeyi..
Ruhundan geldi eline hüküm
O vakit kan değmedi mi?
İnsansın, kavli lanet
Ekinoksun cehennemi.
Belası oldun var oldukça
Adın insan kondu karıştın araya, anlamadık.
Hiç bir çağda hiç bir krallığın antik zamanın da
Demoglesten bile daha eski
Hüküm zamanlarında sen vardın.
Başı baltaya gelen biz, öylesine canlardık.
Zulüm; kadim zamanların tohumuydu düşen rahimlere
Pallandı hakikat her kara gecede palazlandı
Masum bir insan doğar diye!
Avuç açıp göklere bir kere bile soramadık.
Aynı cürümün kabuğu
Yedi döven toprağı, bir fiske ışığın canıydık
Oysa biz sözünü yutmuş, yeminini bozmuş zavallı
Tanrının evlatlarıyız!
Zamanı gelmedi mi hatırlamanın.
Kim masum?
Değilse! Katlansın hükmüne kaderinin
Vurulsun boynu bütün kötülüklerin
Alınsın canı..
Döndü, dolaştı ve yine geldi
Kadim zamanlardan, hüküm zamanı..

Altan İlhan ARSLAN